Transfer bezpośredni komercjalizacji

Zbliża się koniec roku i warto również zaznaczyć, że przeznaczenie 2% środków finansowych przyznanych na utrzymanie potencjału badawczego jest obowiązkiem każdego beneficjenta dotacji.

Punktem wyjścia w przygotowywaniu strategii wdrożeniowej jest zebranie wszystkich możliwych dylematów (najlepiej w formie alternatywnych rozwiązań), które mogą pojawić się podczas wdrażania naszej technologii.

Największa część „proaktywnej pracy” w procesie komercjalizacji powinna spoczywać w kompetencji CTT jako podmiotu, który realizuje strategię komercjalizacji własności intelektualnej danej jednostki m.in. poprzez organizację systematycznych spotkań z twórcami na wydziałach, na których zgodnie z opracowaną strategią oczekuje się wypracowania wyników badawczych.

Organy podatkowe nie posługują się zatem definicjami przyjętymi przez ustawodawcę w ustawie o zasadach finansowania nauki, lecz stoją na stanowisku, że zarówno prace badawcze, jak i prace rozwojowe powinny być traktowane jako rodzaj inwestycji, której efektem w zamiarze podatnika jest wytworzenie dobra, mogącego przyczynić się do powiększenia jego majątku.

Udzielenie licencji na korzystanie ze znaku towarowego jest zazwyczaj prostą czynnością – wystarczy podpisanie umowy przez jej obie strony (licencjodawcę i licencjobiorcę). Jednak w przypadku udzielenia licencji na korzystanie ze znaku towarowego przez uczelnię publiczną należy uwzględnić dodatkowe wymagania wynikające ze szczegółowych przepisów regulujących kwestie rozporządzania mieniem uczelni publicznej

Prawa własności intelektualnej mogą być, w większości przypadków, przedmiotem swobodnego obrotu. Pod wieloma względami prawa własności intelektualnej przypominają więc dobra materialne i tak samo jak one mogą być przedmiotem sprzedaży, darowizny, zamiany oraz innych czynności prawnych.

Komercjalizacja poprzez sprzedaż technologii jest najprostszą, najszybszą i najmniej ryzykowną, z punktu widzenia PJB, metodą komercjalizacji osiągnięć naukowych. Analizując rachunkową stronę tego modelu komercjalizacji, istotne jest właściwe rozpoznanie przychodu ze sprzedaży.

Z punktu widzenia licencjodawcy rozpoznanie licencji jako wartości niematerialnej i prawnej nie jest uzależnione od okresu, na jaki zawarta jest umowa licencyjna.

Prawo do korzystania z wyników prac badawczych nie musi wynikać z definitywnego przeniesienia praw do wytworu na inny podmiot. Prawo takie może również wynikać z licencji (umowy licencyjnej), czyli upoważnienia do korzystania z przedmiotu tego prawa (wyników) w określonym zakresie (w tym także przez określony czas).

Umowa licencyjna jest najczęściej umową odpłatną, tzn. licencjodawcy należy się wynagrodzenie za korzystanie z przedmiotu jego praw. Co do zasady, strony takich umów mogą dowolnie kształtować warunki finansowe. W szczególności, mogą ustalić, że wynagrodzenie (opłata licencyjna) będzie płatne jednorazowo za cały okres licencji lub licencjobiorca będzie dokonywał opłat okresowych, ustalonych przez strony. Opłatę jednorazową można także podzielić na raty płatne w umówionych terminach.